Freek Sanders (45) uit Amsterdam, is één van de 2 oprichters van S-Buddy. In dit gesprek stellen we hem graag aan de lezers voor en vragen we hem hoe hij denkt over het thema “angst” van deze nieuwsbrief en hoe angst een rol speelt bij boventalligheid en solliciteren.

Voor we wat dieper op het thema “angst” in gaan, kan je iets vertellen over hoe je in dit vak terecht bent gekomen en waarom je samen met Akkie S-Buddy bent gestart?

Ik heb economie gestudeerd in Maastricht en ben daarna bij Robeco als obligatiebelegger gaan werken. Toen ik voldoende geld had verdiend heb ik een sabbatical genomen om rond te kunnen reizen in Zuid-Amerika omdat ik heel geïnteresseerd ben in de Incacultuur. Bij terugkomst realiseerde ik me dat de financiële wereld niet meer bij me paste en ben ik op zoek gegaan naar iets nieuws.

Je vertelde dat je bij Post.nl als manager aan de slag ging, heel wat anders….

Ja inderdaad. Ik ben voor Post.nl onder andere naar China geweest, heel leerzaam. Op een gegeven moment werd me gevraagd leiding te geven aan een team dat postbodes stimuleerde om ander werk te gaan vinden. Mijn eerste aanraking met mobiliteit, boventalligheid en outplacement.

Daarna ben je voor jezelf begonnen…..

Ja, bij Postkantoren kon ik interimmanager arbeidsmobiliteit worden. Dat heb ik een jaar gedaan en toen ik een jaar wilde investeren in het werken aan een goed doel nam Akkie, die ik inmiddels had leren kennen, de klus van mij over. Toen ik terugkwam van mijn avontuur in Nicaragua waar ik een hotel heb gemanaged dat alle winsten investeert in lokale onderwijsprojecten, ben ik met Akkie gaan zitten, hebben we onze ervaringen naast elkaar gelegd en zijn we S-Buddy gestart.

Het thema van de nieuwsbrief is “angst”. Je hebt daarover ook een blog geschreven, hoe is dat zo ontstaan?

Nou eigenlijk omdat ik zelf worstelde met dit thema ben ik een training om trainer zelfcompassie te worden gaan doen. Dat inspireerde me zo dat ik besloot zelf een workshop vorm te geven voor de kandidaten die we vanuit S-Buddy begeleiden. Angst speelt een grote rol bij ontslag, zowel bewust als onbewust. Als je ineens je baan kwijt raakt kan je gaan twijfelen over je sociale positie, of je je gezin nog wel kunt onderhouden, of je partner nu nog wel bij je blijft, of je je hypotheek nog wel kunt betalen etc. Dat kan enorm verlammend werken, juist in een fase waarin je in beweging moet komen.

Precies. En dan heb je het nog niet eens over de angst bij solliciteren, om afgewezen te worden, jezelf te presenteren, of klamme handjes bij een sollicitatiegesprek!

Ik geloof dat je je eigen angst niet moet wegstoppen, dat werkt niet. Het is beter om het juist wel te adresseren, samen met anderen in dezelfde situatie, dan ontstaat er verbondenheid en ben je weer in staat jezelf een toekomst toe te wensen. Als je milder bent naar jezelf dan verlicht dat het lijden en durf je jezelf weer succes te gunnen en durf je weer geduld te hebben.

Mooie woorden Freek maar werkt het ook echt?

Absoluut! Een mooi voorbeeld hiervan is Cleopatra. Zij schreef dit in een reactie op de training: “De workshop zelfcompassie vond ik erg interessant en leerrijk. Ik ben nog steeds enthousiast en mediteer dagelijks 10 minuten zodra ik wakker ben ’s morgens. Dit stond hoog op mijn wensenlijstje. Graag wil ik het mediteren langzaam opvoeren naar 20-30 minuten. Intussen probeer ik mezelf steeds meer te waarderen en vriendelijker te zijn voor mezelf door zelfcompassie”.

Ze heeft een baan gevonden en geeft aan dat zelfcompassie haar daarbij heel goed heeft geholpen!

Wil je nog iets kwijt aan onze lezers van de nieuwsbrief?

Ik doe dit werk met enorm veel enthousiasme en plezier. Een van onze ‘sollicitanten’ zei me eens: “Ik vraag me af of er nog wel een plekje voor mij bestaat in werkend Nederland”. Toen hij dat zei kreeg ik tranen in mijn ogen. Nu is hij weer aan het werk met onze hulp. Daar word ik echt heel blij van.