Cleopatra Dankerlui (55, Amsterdam) werkte in 2014 bijna 10 jaar bij het AMC als managementassistente toen ze te horen kreeg dat ze haar baan ging verliezen door een reorganisatie. Dat was een enorme tegenslag en ook al is Cleopatra allesbehalve iemand die bij de pakken neerzit, het lukte haar niet een betaalde baan te vinden. En zij was één van de eerste deelnemers aan de workshop zelfcompassie van Freek Sanders.
Hoe groot was de schok voor je toen je je baan kwijt raakte bij het AMC?
Dat was niet niks. Ik wilde heel graag blijven en ook mijn collega’s en manager wilden dat ik bleef. Een oudere collega bood zelfs aan om met mij te ruilen, een ongelooflijk lief gebaar. Helaas was dat juridisch niet mogelijk en dus werd de ontslagprocedure opgestart om mijn arbeidsovereenkomst te beëindigen. Ik kreeg nog wel even de tijd en die heb ik benut om aan een studie HRM te beginnen met als eerste doel mijn propedeuse halen, wat me is gelukt.
Hoe verging het solliciteren je in die eerste periode na je ontslag?
Ik kwam wel aan tafel bij bedrijven maar midden in de economische crisis lukte het me niet een betaalde baan te vinden. Ik heb toen 2 vrijwilligersbanen aangenomen, onder andere als management assistente in een ‘buurtbeheerbedrijf’. Mensen helpen is een passie van mij en op die manier bleef ik aan de slag en onder de mensen.
Het thema van deze is ‘angst’, had jij daar ook last van in die periode?
Ja, ik had faalangst bij het solliciteren want als een manager van een afdeling in mij zou geloven en me een baan zou aanbieden dan was ik er nog niet. Want de mensen op de afdeling waar ik dan zou komen te werken kennen mij dan nog niet en zou ik dan wel aan alle verwachtingen kunnen voldoen? Dat speelde me parten bij sollicitaties.
Alles bij elkaar heeft dit een paar jaar geduurd. Dat gaat ten koste van je zelfvertrouwen. Is er een moment geweest dat het veranderde?
In juni 2016 werd ik tijdelijk gedetacheerd bij de gemeente Amsterdam. Kort daarna overleed mijn vader onverwachts en ik vertrok hals over kop naar het buitenland om daar zijn begrafenis bij te wonen. Vlak voordat ik in het vliegtuig stapte werd ik gebeld door het AMC dat ik in een pilot mocht meedoen met S-Buddy. Dat gaf me hoop in de rottige periode waar ik in zat, met weer uitzicht op een werkende toekomst bij terugkomst in Nederland.
Jantine werd jouw S-Buddy en die vertelde over de workshop ‘zelfcompassie’.
Omdat Jantine me daarop wees begon ik na te denken over die zaken. Ik was altijd heel betrokken bij de problemen van andere mensen maar vroeg me ineens af hoe betrokken ik was bij mezelf.
Wat heeft de workshop je gebracht?
Met name de rust om stil te staan bij mezelf door elke dag kort te mediteren, geduld te hebben en even alle gedachten los te laten. Dat gaf direct meer zelfvertrouwen en de mogelijkheid dingen te verwerken. Ik ben altijd druk en vergeet dan vaak even bij mezelf en mijn dingen stil te staan.
Werkte het bij het vinden van betaald werk, want daar ging het tenslotte om?
Ik werd aangenomen bij De Nederlandsche Bank in een tijdelijke detachering. Omdat het tijdelijk was ben ik blijven solliciteren. De klus bij DNB is nu klaar maar ik ga alweer beginnen bij de ABN/AMRO! Ja dus.
En je faalangst voor de verwachtingen van nieuwe collega’s?
Natuurlijk is dat niet helemaal weg maar ik zie het inmiddels als een uitdaging en ik vind het best leuk om bij verschillende bedrijven binnen te kijken. Het feit dat bedrijven als DNB en de ABN/AMRO mij werk aanbieden geeft zelfvertrouwen. En dit is een uitgelezen kans om bij ABN/AMRO binnen te mogen kijken, wie weet wat hier allemaal uit kan voortvloeien.
Wil je nog wat kwijt aan de lezers van onze nieuwsbrief?
Doe de workshop zelfcompassie!